رابطه ی دومینویی با نوجوان نسازید
مادری با صدایی که از ناراحتی می‌لرزید گفت: «شما دختر من را نمی‌شناسید». من و او تا چند وقت پیش اوقات خیلی خوبی با هم داشتیم ولی نمیدانم یک دفعه چه بلایی سرش آمد. دیگر حاضر نیست حتی برای خرید مایحتاج خودش با من بیرون بیاید. سر کوچک‌ترین حرف من، قشقرق به پا می‌کند و می‌گوید شما من را درک نمی‌کنید.
همه چیز برای او فراهم کرده‌ام ولی گاهی طوری با من حرف می‌زند و به من نگاه می‌کند که از هزار ناسزا بدتر است. وقتی احساس شکست می‌کند به کسانی که نباید اعتماد کند، اعتماد می‌کند و سفره دل باز می‌کند. تمام کاسه کوزه‌ها را سرِ ما می‌شکند؛ دلش می‌خواهد همه بدانند قدرتمند است و هرگز اشتباه نمی‌کند.
بهترین پاسخی که می‌توان به این مادر و والدینی که با یک نوجوان سروکار دارند داد این است:
نخست و بیش از هر چیز باید بتوانید در مقابل یورش‌های نوجوان، مقاومت کنید. از هر گونه گفته، سخن و کاری پرهیز کنید. کوره‌ی خشم نوجوان را خروشان نکنید. رابطه‌ی دومینویی را با وی شروع نکنید که منجر به خرابی‌های پشت سر هم می‌گردد. بهترین راه آن است که آرام بمانید. این کار کمک بسیار بزرگی می‌کند تا نوجوان بداند نمی‌تواند والدینش را به جنگ بکشاند و از این طریق راهی پیش نمی‌برد. به خاطر داشته باشید رفتارهای قشرق آمیز در صورتی دوام دارند که بیننده و شنونده‌ای داشته باشد.
بنابراین به آرامی و نرمی بگویید این رفتارها را برنمی‌تابید و باید پایان یابد. مطمئن باشید نوجوان با شما خصومت شخصی ندارد و در بیشتر مواقع این رفتار نشأت گرفته از خلقیات، حال و هوا و روحیات نوجوانی است. به وی بگویید برای هر دوی شما فرصتی برای آرام شدن لازم است، سپس محل را ترک کنید. پس از آرام شدن شرایط به شیوه و با راه و رسم بزرگسالی و برای پیروزی دو جانبه گفت‌و‌گو کنید.
نویسنده: پریسا جعفری (کارشناس ارشد علوم تربیتی، سرپرست مدرسه کسب و کار نوجوانان رهیار)
